"มีบางอย่างผิดปกติ น้องเล็กเจ้ารีบวิ่งกลับไปยังที่ที่เราประชุมกันเมื่อเช้า เดียวนี้!" มูซองตะโกนใส่เราในระหว่างที่กำลังต่อสู้กับปีศาจร้าย ไม่เป็นการรอช้าเราจึงรีบวิ่งไปอย่างรวดเร็ว ในระหว่างที่กำลังมุ่งหน้าไปนั้นก็พบเห็นสัตว์ต่างๆ เช่น เป็ด หมา กา ไก่ ตายเต็มทางเดิน (ฆ่าได้ทุกอย่างจริงๆ) ในตอนนั้นเองก็มีศิษย์พี่คิลฮงพุ่งเข้ามาหาเราและพยายามที่จะจับตัวเรา แต่ตัวเขากลับค่อยๆ ล้มลง
"จะ...จินโซยอน" เป็นคำพูดประโยคสุดท้ายก่อนที่เขาจะทิ้งตัวลงกับพื้นพร้อมกับสิ้นลมหายใจ ในตอนที่เขาล้มไปทำให้เห็นได้ว่ามีมีดปักอยู่ที่กลางหลังเขา เรามองไปข้างหน้าพร้อมเห็นว่าสำนักของโฮงมอนนั้นกำลังถูกโจมตี
ศิษย์พี่หญิงจินยองได้สู้อยู่กับหญิงในชุดสีดำ แต่งชุดเซ็กซี่ ผมยาวและใช้มีดเป็นอาวุธ กับศิษย์พี่ยังมุกกำลังสู้อยู่ชายร่างยักษ์ซึ่งตัวใหญ่กว่าพี่ยังมุกถึง 2 เท่า! มาพร้อมกับขวานขนาดยักษ์ และอาจารย์ของเราฮงซัคคุนก็กำลังต่อสู้อยู่ผู้หญิงคนนึงในชุดสีดำเช่นกัน ปลายสีผ้าของเธอเหมือนมีเงาดำอยู่รอบๆตลอดเวลา
ศิษย์พี่หญิงเราหันมาทางเราและเห็นว่าศิษย์น้องชายผู้ขี้เกียจของเธอได้ตายไปแล้ว "ไม่นะ! ศิษย์น้องคิลฮง" ในระหว่างที่เธอกำลังมองมาทางเรา ก็ถูกผู้หญิงถือมีดเข้ามาเอามีดเชือนระหว่างท้อง ทำให้ศิษย์พี่หญิงบาดเจ็บสาหัส "เอาตัวเองให้รอดก่อนที่จะไปสนใจคนอื่นจะได้กว่าไหม?" หญิงสาวถือมีดพูดหยอกล้อศิษย์พี่หญิงเรา "หึ! ข้าไม่ให้อภัยเจ้าแน่!" ศิษย์พี่หญิงพุ่งเข้าหาหญิงมีด หญิงปริศนาใช้มีดเธอสวนกลับอย่างว่องไว โดยการโจมตีศิษย์พี่หญิงที่จุดสำคัญ ทำให้ศิษย์พี่หญิงของเราทรุดตัวลงและหมดลมหายใจโดยทันที เธอหัวเราะเบาๆอย่างสะใจ
ในตอนนั้นเองศิษย์พี่ยังมุกก็เสียท่าให้กับชายร่างยักษ์ ชายยักษ์จับล็อคหน้ายังมุก พร้อมกับเหวี้ยงยังมุกมาทางเราอย่างรุนแรง ยักมุกกระเด็นมาอยู่ตรงหน้าเรา ดูเหมือนศิษย์พี่ยังมุกก็กำลังจะจากเราไปอีกคน "น้องเล็ก เจ้ารีบหนีออกไปจาก...ทีนี้" หลังจบคำพูดยังมุกก็สิ้นใจตายโดยทันที ชายร่างยักษ์หันมามองศพของยังมุกพร้อมกับแสะยิ้มอย่างซะใจ
ในตอนนี้อาจารย์ของเราก็กำลังต่อสู้กับหญิงปริศนา เขาหันมามองลูกศิษย์ของตนก็พบเห็นว่าลูกศิษย์ของเขาทุกคนนั้นได้สิ้นชีพไปเรียบร้อยยกเว้นเรา จังหวะนั้นหญิงปริศนาหรือหญิงที่ชื่อว่า จินโซยอน ก็ได้ปล่อยพลังเวทย์แห่งความมืดออกมาโจมตีอย่างต่อเนื่อง อาจารย์ของเราใช้ไม้เท้ากันเวทย์นี้อย่างต่อเนื่อง
"ดาบแห่งจิตวิญญาณ มันอยู่ที่ไหนเจ้าฮงซัคคุน"เธอพูดกับอาจารย์ของเราด้วยนํ้าเสียงเย็นชา "จินโซยอน? ข้าเห็นว่าเจ้าตายไปแล้ว!" ฮงซัคคุนตกใจกับสิ่งที่เขาเห็น "แต่ข้าก็ยังอยู่ตรงหน้าเจ้ายังไงล่ะ... ยูรัน! โกกุบ่ง!" หลังจบคำพูด เจ้าชายร่างยักษ์ที่ชื่อ โกกุบ่ง และหญิงแอสที่ชื่อ ยูรัน ก็กระโดดขึ้นมาพร้อมกับจู่โจมใส่ฮงซัคคุน ทุกครั้งที่ไม้เท้าของฮงซัคคุนถูกโจมตีใส่ มักจะมีแสงออกมาจากไม้เท้าเสมอ จีโซยอนมองไม้เท้าอย่างสงสัย ในระหว่างนั้นตัวเราตัดสินใจที่จะเข้ามาร่วมสู้กับอาจารย์ แต่ทว่า! ก็มีปีศาจร้ายร่างเงาโผล่ขึ้นมาจากพื้น 5 ตัว ซึ่งเราก็ต้องกำจัดมันอย่างยากลำบาก....
หลังจากที่ตัวเรากำจัดปีศาจร้ายจนหมดสิ้น ร่างของอาจารย์เราปลิ้วลงมาจากหลังคา กระเด็นไปที่สนามประลองซึ่งกระเด็นมาอย่างแรง ตัวเรารีบวิ่งเข้าไปช่วยเหลืออาจารย์อย่างรวดเร็ว แต่ว่าข้างหน้าตัวเราและอาจารย์ก็ได้มีขบวนการตัวร้ายทั้ง 3 คนยืนเก๊กกันอยู่ตรงหน้าเราและอาจารย์ โดยมีจินโซยอน, โกกุบ่ง(ชายร่างยักษ์) และ ยูรัน(หญิงปริศนาใช้มีด) ในตอนนั้นเอง! ก็มีคนที่ 4 เดินเข้ามาเครื่องแต่งกายของคนนั้นมันคือชุดสำนักโฮงมอน เป็นผู้ชายที่ผมยาว และมีอีกกาเกาะอยู่ที่ไหลซ้ายของเขา ฮงซัคคุน ค่อยๆมองชายคนนั้นก่อนจะกล่าวขึ้นมาอย่างเจ็บปวด
"มะ...มูซอง ทำไมเจ้าถึงทำเช่นนี้....?" ฮงซัคคุนพูดอย่างรู้สึกเสียใจ
"ท่านอาจารย์ทำให้ข้าผิดหวัง ทั้งหมดที่ท่านต่อสู้มานี้คือทั้งหมดของวิทยายุทธลับแห่งโฮงมอนแล้วอย่างงั้นหรอ? เหอะ! ชั่งน่าสมเพชยิ่งนัก... ข้าทรยศพวกเจ้าเพื่อที่จะครอบครองความลับแห่งโฮงมอน แต่ดูเหมือนจะไม่ค่อยคุ้มค่าเลย" ฮงซัคคุนค่อยๆลุกขึ้นมา
"สิ่งที่เจ้าหลอกพวกเรามาทั้งหมด ... ก็เพื่อความลับอย่างงั้นหรอ...?" มูซองหลบสายตาอาจารย์ก่อนจะกล่าวขึ้นต่อว่า "ใช่สิ! และก่อนหน้านี้ข้าได้วางยาพิษใส่เจ้าไปก่อนหน้านี้อาหารเช้าแล้ว แต่ดูเหมือนนี้จะเป็นจุดจบของนักรบในตำนานอย่างเจ้า....ตายอย่างน่าสมเพช" ฮงซัคคุนรู้สึกแค้นใจอย่างมาก จึงวิ่งเข้าไปหาแต่ดูเหมือนพลังในตอนของเขาใกล้จะหมดแล้ว เขาหยุดวิ่งและทรุดตัวลงตรงกลางลานประลอง
"นั้นเจ้าจะทำอะไรน่ะอาจารย์? หรือจะงัดวิชาลับมาสู้กับเรา ยังจะมีแรงอยู่อีกหรอ?" มูซองพูดเหยาะเย้ยอย่างซะใจ และหัวเราะออกมา ...
ในตอนนั้นเองจินโซยอนเดินเข้ามาและบอกให้มูซองออกไปห่างๆ ไม้เท้าของฮงซัคคุนเรือนแสงออกมา
"ดาบแห่งจิตวิญญาณ" จีโซยอนกล่าว และไม้เท้าก็ถูกไฟบริสุทธิ์สีฟ้ามอดไหม้ ทำให้สิ่งที่ปรากฏออกมาเป็นดาบสีฟ้าเล่มนึงออกมา ในตอนนั้นเองร่างของฮงซัคคุนก็มีอักขระสีดำขึ้นเต็มรอบตัว เขาปลดปล่อยพลังที่แท้จริงออกมา ซึ่งร่างกายของฮงซัคคุนนั้นกลายร่างใหญ่ขึ้นจากเดิมหลายเท่า พลังของเขานั้นถูกปลดปล่อยออกมาอย่างมหาศาล มูซองทนพลังไม่ไหวถึงกับกระเด็นพลิ้วไปชนเสาที่อยู่ข้างหลังกระแทกอย่างแรงจนสลบ แต่ถึงงั้นก็ไม่ทำให้ขบวนการตัวร้ายทั้ง 3 รู้สึกแย่แต่อย่างใด
"ในที่สุด เจ้าก็เผยร่างที่แท้จริงออกมา" โกกุบ่งและยูรันกระโดดจะพุ่งโจมตีใส่ฮงซัคคุน แต่ฮงซัคคุนก็ปล่อยพลังออกมาทีเดียวทำให้ทั้ง 2 กระเด็นเสียท่าภายในกระบวนท่าเดียว จินโซยอนจึงใช้เวทย์มืดโจมตีใส่ต่อก็ดูเหมือนฮงซัคคุนจะสามารถต้านทานได้ เธอจึงวิ่งเข้าไปจะโจมตีอย่างรวดเร็ว ทั้งคู่ง้างหมัดจะชกใส่กัน แต่จินโซยอนรู้ว่าประทะโดยตรงไม่ได้ เธอจึงหลบก็โจมตีนี้โดยการพุ่งหลบไปด้านหลัง แต่เหมือนจะไม่พ้นฮงซัคคุน เขาจับขาของเธอพร้อมกับทุ่มร่างของเธอลงพื้นอย่างรุนแรง เธอเสียท่าเล็กน้อย ฮงซัคคุนเห็นจังหวะจึงชาร์ตพลังคลื่นเต่าใส่แต่จินโซยอนก็กระโดดหลบได้ทันที พลังคลื่นเต่าของอาจารย์จึงพุ่งเข้าเต็มๆอาคารสำนักของตน การระเบิดนี้ทำให้เกิดการเสียหายอย่างหนักและไฟก็มอดไหม้สำนักในบางส่วน
ตัวเราเสียหลักล้มลงเพราะแรงระเบิดของอาจารย์ ในตอนนี้ดูเหมือนพลังของฮงซัคคุนใกล้จะหมดแล้ว เขาหันมาทางจินโซยอนซึ่งพวกของเธอก็ได้ล้อมรอบตัวเราไว้แล้ว
"ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่เปลี่ยนไปเลยตั้งแต่ตอนนั้น ฮงซัคคุน แต่ข้าก็ไม่ใช่เด็กคนเดิมที่เจ้าเคยรู้จักเช่นกัน" จินโซยอนกล่าว "แก!!!!!" ฮงซัคคุนตะโกนออกมาพร้อมกับจะชาร์ตและปล่อยพลังคลื่นเต่าอีกครั้งนึง จินโซยอนได้คาพลังเวทย์มืดไว้ที่มือของเธอและเหมือนจะโจมตีใส่ตัวเรา
"ลูกศิษย์คนสุดท้ายของเจ้า ใช่มั้ยล่ะ?" ฮงซัคคุนชะงักกับคำพูดของจีโซยอน "จงยอมแพ้ซะและมอบดาบแห่งจิตวิญญาณให้ข้าหรือว่าอยากให้สำนักของเจ้าสิ้นสุดลงตรงนี้?" ฮงซัคคุนมองมาที่ตัวเรา และมองไปที่ดาบที่ปักอยู่ เขาตัดสินใจทำลายพลังคลื่นเต่าทิ้ง พลังเวทย์ของจินโซยอนที่มือเธอก็หายเช่นกัน ฮงซัคคุนเดินไปหยิบดาบที่ปักขึ้นมาและร่างของเขาก็กลับมาเป็นอาจารย์คนเดิมในสภาพที่ทรุดโทรม เขาโยนดาบให้จีโซยอน เธอเดินเข้าไปหยิบดาบขึ้นมาอย่างช้าๆ และชูมันขึ้นบนฟ้า ท้องฟ้าก็เริ่มแปรปรวนมากยิ่งขึ้น
"ในที่สุด ดาบก็กลายเป็นของข้า" จินโซยอนหัวเราะออกมาอย่างสะใจ "ทำตามที่เจ้าสัญญา ปล่อยลูกศิษย์ของข้าเดียวนี้!" ฮงซัคคุนทวงคำสัญญากับจินโซยอน เธอตัดสินใจปล่อยตัวเรา ตัวเราจึงพยายามรีบวิ่งเข้าไปหาอาจารย์อย่างรวดเร็วแต่ทว่า....
จินโซยอนใช้พลังความมืดใส่ฮงซัคคุน ร่างของเขาถูกพลังแห่งความมืดตรึงอยู่บนอากาศ เขาดูทรมาณอย่างมาก ตัวเรานั้นทำอะไรไม่ได้เลย เพราะยังอ่อนแออยู่
"จะ...เจ้า...ต้อง...อยู่....." ด้วยพลังความมืดที่แข็งแกร่งของจินโซยอนทำให้ร่างของฮงซัคคุนสลายหายไปในพริบตา... เหลือเพียงแต่ซากเสื้อผ้าของอาจารย์ ตัวเราวิ่งเข้าไปเก็บเสื้อผ้าขึ้นมารู้สึกทั้งเสียใจและโกรธแค้นอย่างมาก "ข้าทำตามสัญญาที่เจ้าบอกเรียบร้อย ฮงซัคคุน" ก่อนที่เธอจะหัวเราะออกมาอย่างสะใจอีกครั้ง ยิ่งเธอหัวเราะยิ่งทำให้เราโกรธแค้นตัวเราตัดสินใจพุ่งเข้าไปเพื่อที่จะโจมตีใส่จีโซยอน แต่...เธอชั่งแกร่งยิ่งนัก ตัวเราโดนปลายดาบแห่งจิตวิญญาณและกระเด็นตกลงหน้าผา ในระหว่างที่ตัวเราตกลงจากหน้าผานั้น ก็ย้อนระลึกถึงความสุขต่างๆระหว่างเรากับศิษย์พี่และอาจารย์ในสำนักแห่งนี้ นึกถึงอาจารย์เรามากที่สุด... "ซู๊มมม" ร่างของเราตกลงกระแทกกับนํ้าทะเลอย่างแรง ทำให้ร่างเขาเรานั้นจมลงไปจนเกือบถึงใต้ก้อนของทะเล
เหล่าพวกร้ายที่อยู่ข้างบนก็มองเราตกลงนํ้าผาสู่ทะเล "ให้ฉันตามลงไปกำจัดให้ไหม?" ยูรันถามหัวหน้าของเธอจินโซยอน "ไม่ต้องลงไปให้เสียเวลา ไม่มีใครรอดคำสาปจากพิษแห่งดอกไม้มืดของเราไปได้" และทั้ง 3 ก็เดินจากลาหายไปในความมืด...
ในตอนนั้นเอง! หลังจากร่างของเราตกสู่ก้นบึงของทะเล ก็มีแสงส่องลงมาที่ตัวเราและได้เห็นผู้หญิงในชุดสีขาวยาวลงมาหาเรา
"จงลุกขึ้นเถิด เจ้าเป็นความหวังสุดท้าย...ได้โปรด ช่วยหยุดจินโซยอนด้วยเถอะ" ตัวเรานั้นตาพล่างมัวจึงมองหน้าของเธอผู้นั้นไม่ค่อยชัด เธอจับมือเราและทำให้เราลอยอยู่เหนือนํ้า....
ขอบคุณค้าบ
ตอบลบ